ชีวิตสุนัข เมื่อตรวจสอบครั้งแรก ผู้เขียนเติบโตในครอบครัวที่มีความเชื่ออย่างหนักแน่น แม้จะไม่ยึดถือแนวปฏิบัติทั่วไป เช่น การไปวัดเพื่อถวายสังฆทาน แต่ความเชื่อเรื่องวิญญาณอมตะยังคงอยู่ในความคิดของผู้เขียน ความเชื่อนี้ยืนยันว่าเมื่อร่างกายตายไปวิญญาณจะต้องเร่ร่อนไปที่อื่น แม้แต่สุนัขในวาระสุดท้ายก็อาจครุ่นคิดถึงการดำรงอยู่ของพวกมัน และวิญญาณของพวกมันจะเดินทางต่อไปที่ใด
นี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางครั้งใหม่ ซึ่งไม่มีเจ้าของและไม่แน่นอน โปรดทราบว่าบทความนี้มีทั้งความเชื่อส่วนบุคคลและความเชื่อทางวิทยาศาสตร์ จิตสุดท้ายของสุนัขเป็นหัวข้อที่ล้อมรอบด้วยความเชื่อและทฤษฎี แนวคิดเกี่ยวกับเรื่องจิตใจสุดท้ายสุนัขมีมาตั้งแต่ยุคเริ่มต้นของอารยธรรมมนุษย์ โดยเห็นได้จากความเชื่ออันแน่วแน่ของสุนัขที่มีต่อมัน
ชาวอียิปต์โบราณไม่เพียงทำมัมมี่มนุษย์เท่านั้น แต่ยังทำมัมมี่สุนัขด้วย ดังเห็นได้จากสุสานขนาดใหญ่ของพวกเขาที่เต็มไปด้วยมัมมี่สุนัข เหตุผลประการหนึ่งของการปฏิบัตินี้คือเพื่อเป็นเกียรติแก่อนูบิส เทพเจ้าแห่งชีวิตหลังความตายที่มีหัวเป็นสุนัขในตำนานอียิปต์ อีกเหตุผลหนึ่งคือเพื่อให้แน่ใจว่า สุนัขสามารถติดตามเจ้านายของพวกเขาไปสู่ชีวิตหลังความตายด้วยกัน
ความเห็นของผู้เขียน เกี่ยวกับจิตวิญญาณของศาสนาพุทธชี้ให้เห็นว่า สุนัขไม่ต่างไปจากมนุษย์ในแง่ที่ว่า พวกมันอาจไปเกิดใหม่หรืออาศัยอยู่กับพวกมันหลังจากตายไปแล้ว แม้ว่าผู้เขียนจะเคยมีประสบการณ์เลี้ยงสุนัขและทำงานในโรงพยาบาลสัตว์มาก่อน แต่ก็ไม่เคยพบเห็นผีสุนัขเลย อย่างไรก็ตาม ผู้เขียนยังคงเชื่อในความสำคัญของการทำบุญให้กับวิญญาณของสุนัขที่เสียชีวิต
โดยเฉพาะสุนัขที่เสียชีวิตในโรงพยาบาลสัตว์ ซึ่งมักจะเป็นสถานที่สุดท้ายที่พวกเขาอาศัยอยู่ก่อนจะจากไป จิตวิญญาณสุดท้ายของสุนัข การถกเถียงทางจริยธรรมเกี่ยวกับการฝึกการุณยฆาตสุนัขทำให้เกิดคำถามว่ามันถูกหรือผิด การุณยฆาตสุนัขหรือที่เรียกว่า การทำให้สุนัขเข้านอนนั้นเกี่ยวข้องกับการจบชีวิตลงอย่างนุ่มนวล
เมื่อพวกมันทรมานจากความเจ็บป่วยที่รักษาไม่ได้หรือประสบกับความเจ็บปวด ที่ทนไม่ได้จนถึงวาระสุดท้ายของชีวิต สิ่งนี้ทำด้วยความเมตตาเพื่อให้แน่ใจว่า การจากไปอย่างสงบสุนัขสามารถผ่านไปได้โดยปราศจากความกลัวหรือไม่สบายใจใดๆ ปัญหาที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอย่างหนึ่งของคนไทยคือ คำถามที่ว่าการกระทำนั้น ถูกต้องทางศีลธรรมหรือเป็นบาป
สิ่งที่น่าสนใจคือเจ้าของสุนัขต่างชาติดูเหมือนจะเปิดกว้าง ต่อการุณยฆาตมากกว่าเจ้าของสุนัขชาวไทยที่ลังเล เพราะความเชื่อทางศาสนา ขอแนะนำให้ปรึกษากับสัตวแพทย์ของคุณเกี่ยวกับการจากไปอย่างสงบสำหรับเพื่อนขนฟูของคุณ อย่างไรก็ตาม การตัดสินใจครั้งนี้ไม่ได้ลบล้างความเศร้าโศก และความรู้สึกสูญเสียของครอบครัว
สิ่งสำคัญคือต้องตระหนักว่าสัตวแพทย์ก็มีอารมณ์ และได้รับอิทธิพลจากอารมณ์เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เมื่อพูดถึงการตัดสินใจการุณยฆาตสุนัข มีปัจจัยหลายอย่างที่ต้องพิจารณา ผู้เขียนเห็นว่า แพทย์ทุกคนจะใช้เวลาไตร่ตรองและประเมินสถานการณ์อย่างถี่ถ้วน ก่อนที่จะได้ข้อสรุป สัตวแพทย์บางคนอาจรู้สึกขัดแย้ง เกี่ยวกับแนวคิดเรื่องนาเซียเซีย
ไม่ว่าจะเกิดจากประสบการณ์ในอดีตหรือความเชื่อส่วนบุคคล ซึ่งอาจทำให้พวกเขาหลีกเลี่ยงหรือต่อสู้กับมันเป็นเวลานาน สิ่งสำคัญคือต้องคำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้ เมื่อพิจารณาว่าจะให้สุนัขที่รักเข้านอนหรือไม่ การพิจารณาว่าการกระทำนั้นถูกหรือผิด สามารถพิสูจน์ได้ว่ามีความท้าทาย เนื่องจากสถานการณ์พื้นฐานที่นำไปสู่การตัดสินใจอาจแตกต่างกันไป
นอกจากนี้ ยังต้องคำนึงถึงความเชื่อส่วนบุคคลด้วย ในมุมมองของผู้เขียน เมื่อต้องรับมือกับสัตว์เลี้ยงที่ป่วยและทรมาน วิธีปฏิบัติที่มีความเมตตาที่สุดคือ การพิจารณาปล่อยพวกมันไปอย่างสงบ การตัดสินใจนี้ควรเกิดขึ้น หลังจากการปรึกษาหารือระหว่างเจ้าของสัตว์เลี้ยงและสัตวแพทย์ โดยมีเป้าหมายเพื่อหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด และความรู้สึกไม่สบายโดยไม่จำเป็นสำหรับสัตว์
การุณยฆาตสุนัขเกี่ยวข้องกับสองขั้นตอนหลัก ประการแรก สุนัขจะได้รับการฉีดยานอนหลับ ซึ่งทำหน้าที่เป็นยาสลบและช่วยให้สุนัขสงบและเข้าสู่การนอนหลับสนิท ประการที่สอง มีการให้ยาที่ทำให้หัวใจหยุดเต้นส่งผลให้สุนัขเสียชีวิต แม้ว่าสุนัขอาจมีอาการกระตุก และตึงเล็กน้อยเนื่องจากการฉีดยาครั้งที่สอง แต่สุนัขจะไม่รู้สึกเจ็บปวดใดๆ เนื่องจากอยู่ภายใต้อิทธิพลของยาชา
การฉีดยาเพื่อฆ่าสุนัข ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าของก่อนดำเนินการการุณยฆาตต่อสัตว์ใดๆ สัตวแพทย์จะขออนุญาตเจ้าของก่อนดำเนินการ นอกจากนี้ การตัดสินใจให้สุนัขเข้านอนนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยและขึ้นอยู่กับการประเมินสภาพของสัตว์และความเป็นอยู่โดยรวมอย่างละเอียดถี่ถ้วน สาเหตุหนึ่งที่สุนัขอาจแสดงการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเกิดจากการขาดความสนใจ
ในกิจกรรมที่เคยทำให้พวกเขามีความสุข พวกเขาอาจเล่นน้อยลง ปฏิเสธอาหารหรือน้ำ หรือแสดงความกระตือรือร้น ในการออกกำลังกายน้อยลง นี่เป็นเหตุการณ์ปกติในสุนัขแก่ โดยเฉพาะสุนัขที่มีภาวะสุขภาพ หรือโรคเรื้อรัง บ่อยครั้งที่การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเหล่านี้ เป็นผลมาจากความเสื่อมทางร่างกายที่ไม่สามารถย้อนกลับได้
โรคหัวใจ ไตวาย อัลไซเมอร์ มะเร็งหรือโรคข้อต่อเสื่อมรุนแรง เหตุผลที่สองสำหรับความเป็นอยู่ที่ดีของสุนัขที่ลดลง อาจเกิดจากอาการป่วยที่รักษาไม่หายหรือเจ็บปวด ซึ่งรวมถึงโรคเรื้อรัง อาการชักที่ดื้อต่อยา และอุบัติเหตุร้ายแรงที่ทำให้สูญเสียอวัยวะหรือทุพพลภาพ เงื่อนไขเหล่านี้มักทำให้สุนัขมีคุณภาพชีวิตที่ลดลง และอาจก่อให้เกิดความทุกข์ทรมานอย่างมาก
นอกจากนี้ การติดเชื้อ เช่น โรคพิษสุนัขบ้ายังส่งผลรุนแรงต่อร่างกาย และทำให้สุนัขไม่สามารถใช้ ชีวิตสุนัข ตามปกติได้ มีความเจ็บป่วยต่างๆ มากมาย ที่อาจทำให้สุนัขต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก เมื่อบุคคลไม่สามารถบริโภคอาหารและของเหลวได้ตามปกติ เนื่องจากการเจ็บป่วยหรือความพิการ เช่น มะเร็งในช่องปาก กรามหัก หรือกล้ามเนื้ออ่อนแรง ที่ไม่ตอบสนองต่อการรักษา
บาดแผลเรื้อรังที่รักษาไม่หาย เช่น มะเร็งระยะลุกลาม ได้รับการประเมินโดยสัตวแพทย์แล้ว ความเจ็บป่วยเรื้อรัง เช่น ไตวายระยะสุดท้าย ลำไส้อักเสบเรื้อรัง และมะเร็งทำให้ร่างกายผอมลงทีละน้อยเมื่อเวลาผ่านไป เหตุผลที่สามว่า ทำไมสุนัขถึงไม่ใช่สัตว์เลี้ยงในอุดมคติสำหรับทุกคน เนื่องจากมีโอกาสเกิดพฤติกรรมที่เป็นอันตรายต่อทั้งมนุษย์และชุมชน
ซึ่งอาจเป็นผลมาจากระดับความก้าวร้าวที่ผิดปกติ นอกจากนี้ สุนัขยังมีโอกาสแพร่เชื้อไปยังทั้งคนและสัตว์อื่นๆ เช่น โรคพิษสุนัขบ้า ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ว่า ไม่สามารถควบคุมได้ในบางสถานการณ์ นอกจากเหตุผลที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้แล้ว ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่ต้องพิจารณาเมื่อตัดสินใจว่าจะดำเนินการตามกระบวนการทางสัตวแพทย์หรือไม่
ท้ายที่สุดแล้ว การตัดสินใจร่วมกันระหว่างสัตวแพทย์ และเจ้าของสัตว์ควรทำร่วมกัน เป้าหมายคือเพื่อลดความรู้สึกไม่สบาย และความทุกข์ทรมานที่สัตว์ต้องเผชิญ ในขณะเดียวกันก็ให้ความอุ่นใจแก่เจ้าของด้วย หากคุณเป็นเจ้าของสุนัข และจำเป็นต้องประเมิน เมื่อถึงเวลาที่ต้องตัดสินใจเรื่องยากๆ
บทความที่น่าสนใจ : อาหารสัตว์เลี้ยง อธิบายถึงอาหารที่ดีที่สุดในการให้อาหารแมวคืออะไร
